Het project is volkomen vernieuwend. Sinds december loopt in het gemeentelijk kinderdagverblijf “Les Mômes”een opmerkelijk pilootexperiment: alle kinderen leren gebarentaal. Het concept, dat uit de Verenigde Staten komt, opent nieuwe perspectieven om te communiceren met baby’s. Nog vόόr ze kunnen spreken! Rustiger, opener, ontvankelijker... tal van voordelen voor jonge “horende” kinderen.

”Vorig jaar onthaalde de kinderbewaarplaats een slechthorend kind”, legt directrice Nathalie Blanchart uit. “We gaven ons er rekenschap van dat de andere kinderen erg in gebarentaal geïnteresseerd waren. Voor de personeelsleden die wilden bijleren, hebben we informatie ingewonnen. Zo ontdekten we dat concept en we hebben ons daarop toegelegd”. 

Het hele team heeft een gespecialiseerde opleiding gevolgd. ”Ook de dames die in de keukens werken”. De aanpak concentreerde zich op de gebaren die verband houden met het dagelijkse leven in de crèche. “We hebben het accent gelegd op de woorden die betrekking hebben op het gezin, de zorgverstrekking, kledij, gevoelens, spelletjes enz.”

Resultaat: een maand later hebben de groteren de gebarentaal onder de knie. De allerkleinsten maken ook al steeds meer gebruik van gebaren. Het kinderdagverblijf creëerde een privé-facebookpagina waarop de ouders de activiteiten kunnen volgen en zelf de nieuwe gebaren van de dag kunnen aanleren. ”Enthousiasme genoeg; de ouders doen gretig mee”. Voor hen is dat een heel nieuwe manier om met hun kinderen te communiceren. En hen te begrijpen. 

”We zijn lang van mening geweest dat gebarentaal het leren van een spreektaal zou kunnen vertragen”, preciseert de schepen van Peuterzaken. ”In werkelijkheid doet zich precies het omgekeerde voor. Studies tonen aan dat de methode enorm veel positieve effecten heeft, met inbegrip op de neurologische ontwikkeling. Als je daar even over nadenkt, is dat ook normaal: alle kinderen gebruiken gebaren voor ze kunnen spreken: Om tot ziens te wuiven, iets te tonen, bravo te doen...”

”De spreektaal wordt beslist niet vervangen”, benadrukt Nathalie Blanchart. ”Elk gebaar wordt mondeling ondersteund. Het kind wordt simpelweg de mogelijkheid geboden zich anders dan met een huilbui verstaanbaar te maken. Met een gebaar kan een kind aangeven dat het honger, kou, dorst heeft…in een periode dat hij of zij dat nog niet kan vertellen. Dat geeft een zeer geruststellend gevoel, zowel voor hem als voor de ouders”. En dat werkt...
 

De Oudergemnaar nr88 (Maart - April 2015)