Vrouwen die de (Oudergemse) geschiedenis kleurden

illustration feminisation

Hieronder ontdekt u de verhalen van vijf vrouwen die hun stempel op onze stad hebben gedrukt.

Wij stellen u voor om uit deze 5 vrouwen te kiezen om 5 plaatsen te dopen die tot op heden nog naamloos zijn.

 

Om te stemmen, klik hier

 

Maria Gomrée de Morialmé

Oprichter van de residentie koningin Fabiola

Maria Gomrée de Morialmé (1847-1915) was de vrouw van Alfred Madoux en de moeder van de zesde burgemeester van Oudergem, Charles Madoux.

Het pad, nu bekend als het Meidoornpad, liep door het midden van een eigendom dat ze voor de Eerste Wereldoorlog aan de gemeente had nagelaten. Haar oorspronkelijke bedoeling was om een bejaardentehuis op te richten. De gebouwen die er werden gebouwd kregen echter na de Groote Oorlog een andere bestemming: er werd een sanatorium geopend, onder leiding van Marguerite Brassine, de schoondochter van Maria Gomrée.  

Vandaag is de oorspronkelijke wens van Maria Gomrée in vervulling gegaan, want het gebouw dat zij liet bouwen herbergt nu de residentie Koningin Fabiola.

Een laan in Sint-Pieters-Woluwe draagt de naam van haar man, Alfred Madoux.

 

illustration_feminisation_espace_public

 

Les blanchisseuses

Alledaagse heldinnen

Onder de andere illustere vrouwen van Oudergem mogen we niet vergeten de anonieme wasvrouwen te noemen die jarenlang een belangrijke economische steun waren voor de welvaart van onze gemeente. 

Volgens de Cercle d’Histoire is Oudergem de enige gemeente in Brussel, of zelfs in België, die het belang ervan officieel heeft erkend.  Na de Tweede Wereldoorlog kwam er een einde aan hun «heerschappij», met de komst van automatische wasmachines in de huishoudens en het ontstaan van wassalons.

illustration_feminisation_espace_public

 

Maurane

Zangeres

Claudine Luypaerts, bekend als Maurane (1960-2018), is ongetwijfeld een van de grootste Belgische kunstenaars van het einde van de 20e eeuw. Ze is geboren en ligt begraven in Oudergem.

De familie van Maurane vestigde zich in 1959 in Oudergem, op nummer 13, rue Jean-Baptiste Vandercammen, een jaar voor haar geboorte.

Op de kleuterschool hebben haar ouders haar ingeschreven in de Colin-school. Daarna ging ze verder met haar opleiding op de Blankedelle-school. Haar lerares op de basisschool, Madame Posson, werd een van haar meest trouwe fans en bleef haar leerling jaren later volgen tijdens haar concerten.

In 1967 verhuisde de familie van Maurane naar Verviers. Ze stond op het punt om 7 jaar oud te worden. In haar boek «Trop forte» schreef ze dat haar jeugd in Oudergem een van de gelukkigste periodes van haar leven was.

Maurane werd bekend in het begin van de jaren ‘80 en oogstte succes in 1989 met haar album «Maurane» en haar single «Toutes les mamas».

Maurane, beschreven als de gouden stem van het Franse chanson, stierf op 7 mei 2018. Ze is begraven op het kerkhof van Oudergem.

illustration_feminisation_espace_public

 

Maria Vignol

Verzetstrijdster

Maria Vignol woonde op de Triomflaan. Ze was lid van het netwerk Les Trois Mousquetaires, verzetsstrijders actief in inlichtingen en sabotage, voor wie ze werkte in de postbezorging. 

In 1941-1942 was ze ook gastheer van het Comète-netwerk. Na een aangifte werd ze gearresteerd en in 1942 op 44-jarige leeftijd ter dood veroordeeld.

illustration_feminisation_espace_public

 

Monique Martin

Illustrator

Monique Martin, alias Gabrielle Vincent (1928-2000), is de schepper van Ernest et Célestine. Ze is ongetwijfeld een van de grootste makers van kinderalbums in de tweede helft van de twintigste eeuw.

In 1928 verhuisde het gezin van Monique Martin naar de Kouterstraat 340. Ze bracht haar hele schooltijd door bij de zusters van St-Julien.

In 1943 verhuist de familie naar de Van der Goeslaan. Het is deze jeugd aan de rand van het Zoniënwoud die Monique Martin haar liefde voor het bos en de natuur zal geven. Ze zal zich laten inspireren door de landschappen van haar kindertijd en oude ansichtkaarten van Oudergem bij het maken van de illustraties van sommige van haar boeken.

In 1970 begon Monique Martin haar carrière als illustrator. In 1981 bedacht ze Ernest en Célestine, die meteen in de smaak vielen op de Internationale Kinderboekenbeurs van Bologna.

In de loop van de daaropvolgende 20 jaar publiceerde ze 26 albums die haar wereldwijde bekendheid opleverden en een hele nieuwe generatie jonge illustratoren inspireerden.

illustration_feminisation_espace_public

 

 

Om te stemmen, klik hier